Bir varmış bir yokmuş, yemyeşil ağaçların, rengârenk çiçeklerin ve neşeli hayvanların yaşadığı Neşeli Orman’da bir sabah güneş pırıl pırıl parlıyormuş. Ormanın en akıllı tavşanı Minik, her sabah gibi arkadaşlarıyla oyun oynamak için uyanmış. Ancak bu sabah ormanda farklı bir heyecan varmış. Çünkü ormanın tam ortasında hiç görmedikleri bir misafir gelmiş: Küçük bir kirpi!
Kirpi Pufi, yeni bir yer ararken yolunu kaybetmiş ve Neşeli Orman’a ulaşmış. İlk başta çok çekingenmiş; çünkü kimseyi tanımıyormuş. Tavşan Minik hemen Pufi’nin yanına gidip ona “Hoş geldin, ben Minik! Burada hep birlikte oyunlar oynar, birbirimize yardım ederiz,” demiş. Pufi biraz rahatlamış ama hâlâ utangaçmış.
Minik ve arkadaşları, Pufi’ye ormanı gezdirmiş, çiçeklerin arasından saklambaç oynamışlar, hatta Pufi’nin dikenleriyle yerde çizgiler çizip resimler yapmışlar. Zaman geçtikçe Pufi, kimseyle oyun oynamaktan korkmaması gerektiğini öğrenmiş. Çünkü Neşeli Orman’da herkes birbirine saygı duyar, yardımlaşır ve arkadaşlığın kıymetini bilirmiş.
Günün sonunda Pufi, “Burada olmak çok güzelmiş, dostluk ve yardımlaşma her şeyden önemliymiş!” demiş. O günden sonra Neşeli Orman’ın kapıları, her zaman yeni dostlara ve güzel maceralara açık olmuş.
Masal burada bitmiş, ama dostluğun ve iyiliğin gücü sonsuza dek sürmüş!
